🌕 Dobrowolne Poddanie Sie Karze Forum

Zostałem oskarżony o kupienie XXX porcji marihuany od Pana Y, poszedłem na dobrowolne poddanie sie karze i dostanie zawiasy. Moje § Oskrażenie o kradzież (odpowiedzi: 1) Witam. Dnia 9.02 byłam z moimi znajomymi u dziewczyny jednego z kolegów. Wszyscy trochę wypiliśmy.. Zaczełam szukać po kieszeniach swojego telefonu.
Według mnie nie ma sensu walczyć. Sąd może wydać również jeszcze surowszy wyrok, a zależy to tylko i wyłącznie od tego na jakiego sędziego trafisz. Apelacje zazwyczaj (we wszystkich przypadkach do jakich pamięcią sięgam) w przestępstwach posiadania/udostępniania/sprzedawania nie dają efektu. Widziałem kiedyś statystyki (na grupie badawczej) i porównywano tam wyroki proponowane przez prokuratora, a wyroki wydawane przez sąd. Okazało się, że prokurator najczęściej dawał wyrok w zawieszeniu. Ludzie którzy szli do sądu mocno się zdziwili bo wyroki zapadające w sądzie różniły się tym, że: 1. Znacznie więcej było kar bezwzględnego więzienia 2. Troszeczkę więcej było kar łagodniejszych niż więzienie w zawieszeniu 3. Sąd znacznie rzadziej proponował wyrok więzienia w zawieszeniu - na korzyść powyższych, głównie bezwzględnego więzienia. oczywiście statystyki te widziałem dosyć dawno i były one zależne również od ilości posiadanych narko i rodzaju.
23-05-2009, 08:00. kadi. Przyjaciel forum. Posty: 13.193. RE: wniosek o dobrowolne poddanie się karze - proszę o pomoc. Wzór nie jest konieczny. Wystarczy napisać własnymi słowami i się podpisać. Jeśłi będzie miało dojść do dobrowolnego poddania się karze to i tak szczegóły muszą być uzgodnione z prokuratorem.
Kodeks postępowania karnego przewiduje dwie możliwości dobrowolnego poddania się represji karnej. Oczywiście okoliczności sprawy muszą za każdym razem pozwalać na zastosowanie którejkolwiek z nich. Pierwsza z nich opisana jest dyspozycją art. 335 § 1 i daje możliwość poddania się karze już na etapie postępowania przygotowawczego. Jeżeli oskarżony przyznaje się do winy, a w świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte – wówczas prokurator, zamiast z aktem oskarżenia, występuje do sądu z wnioskiem o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych za zarzucany mu występek, przy uwzględnieniu interesów pokrzywdzonego. Uzgodnienie to może obejmować także wydanie określonego rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu. Drugą możliwością dobrowolnego poddania się karze, jest możliwość przewidziana przez art. 387 Stanowi on, że sąd może uwzględnić wniosek oskarżonego o skazane bez przeprowadzenia postępowania dowodowego złożony do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej. W tym przypadku, przestępstwo zarzucone oskarżonemu musi być zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat pozbawienia wolności, okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie mogą budzić wątpliwości, a cele postępowania muszą zostać osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Nadto, uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony. Instytucja dobrowolnego poddania się karze ma za zadanie usprawnić postępowanie karne, uprościć i obniżyć koszty oraz czas trwania procesu karnego. Pozwala na szybkie zakończenie postępowania, bez przeprowadzania częstokroć długotrwałej fazy postępowania dowodowego. Niekiedy oskarżeni tkwią w mylnym przekonaniu, że instytucji tej, szczególnie na etapie postępowania przygotowawczego, muszą się bezwzględnie poddać – może zdarzyć się jednak, że możliwość poddania się karze istnieje jedynie na warunkach, które przedstawione zostały im raz, bez możliwości ich negocjacji, rozważenia, a nawet zrozumienia ich sytuacji procesowej. Oskarżeni posiadają niekiedy także błędne przekonanie, iż w przypadku odrzucenia propozycji, po przeprowadzeniu procesu, zostaną skazani na jeszcze bardziej dotkliwą karę. W tym miejscu należy podkreślić, że jedną z kluczowych zasad procesu karnego jest zasada domniemania niewinności. Wedle niej, każda osoba jest niewinna, dopóki wina nie zostanie prawomocnie jej udowodniona. Zadaniem organów wymiaru sprawiedliwości jest tej winy udowodnienie, dokonanie właściwych ustaleń faktycznych, odpowiednie zakwalifikowanie zachowania sprawcy jako przestępstwa, ustalenie okoliczności popełnienia czynu i stopnia zawinienia. Dobrowolnie poddając się karze, na etapie postępowania przygotowawczego, oskarżony rezygnuje z możliwości dokonania oceny jego czynu przez sąd, opiera się natomiast na porozumieniu zawartym między nim a prokuratorem. Na etapie postępowania sądowego zaś, oskarżony składa wniosek do sądu, jednakże już na samym początku procedowania – wtedy również sąd nie rozważa kwestii winy, stopnia zawinienia, nie dochodzi prawdy materialnej, zwraca jedynie uwagę na wymiar kary. Złożenie wniosku o dobrowolne poddanie się karze niejako blokuje zakwalifikowanie czynu oskarżonego jako wypadku mniejszej wagi, uzyskanie warunkowego umorzenia postępowania, czy uznanie, że popełniony czyn posiada znikomą społeczną szkodliwość. Czy warto więc dobrowolnie poddawać się karze? Zależy to od indywidualnej sytuacji procesowej sprawcy. Istnieją przypadki, kiedy odpowiedź zdecydowanie brzmi: tak. Dotyczy to zwłaszcza sprawców uprzednio wielokrotnie karanych, sprawców przestępstw o dużym ciężarze gatunkowym, w sprawach, w których okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Za każdym razem podejrzany czy oskarżony, przed podjęciem decyzji o dobrowolnym poddaniu się karze, powinien mieć zapewnioną pomoc obrońcy – adwokata. To obrońca właściwie oceni sytuację procesową klienta, w sposób rzetelny i fachowy przedstawi możliwości obrony, co pozwoli na pełną ochronę interesu osoby podejrzanej czy oskarżonej w postępowaniu karnym. Adwokat Milena Makarska-Szalon Wniosek o dobrowolne poddanie się karze – wzór. Kategorie: Prawo karne, Dokumenty. 16.00 zł. Kupuję dostęp do wzoru pisma. Jak napisać wniosek o dobrowolne poddanie się karze? Dobrowolne poddanie się karze pozwala oskarżonemu skrócić rozprawę i szybko uzyskać wyrok. Wniosek o samoukaranie można złożyć w każdej sprawie, poza W pierwszej kolejności chciałbym przypomnieć przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.), które znajdują zastosowanie w Pańskim przypadku. Zgodnie więc z art. 62 ust. 1 ustawy „kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Ponadto, mając na uwadze nieznaczne ilości posiadanych przez Pana narkotyków, proszę zwrócić uwagę na art. 62 ust. 3, zgodnie z którym „w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Z przedstawionego pytania wynika, iż w chwili obecnej nie jest Pan zainteresowany instytucją dobrowolnego poddania się karze, która została uregulowana w art. 335 (poddanie się karze w trakcie postępowania przygotowawczego) ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) oraz art. 387 tejże ustawy (na rozprawie). W związku z powyższym należałoby wystąpić do sądu z wnioskiem o cofnięcie zgody na dobrowolne poddanie się karze. Niniejszy wniosek może sporządzić Pan osobiście, albowiem nie ma wymogu, aby wniosek sporządził adwokat lub radca prawny, niemniej jednak proszę mieć na uwadze art. 119 § 1 Kodeksu postępowania karnego, zgodnie z którym „pismo procesowe powinno zawierać: oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy, oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo, treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem, datę i podpis składającego pismo”. Uważam, że w tej sytuacji może Pan wystąpić do sądu z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania karnego z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość popełnionego czynu, zgodnie bowiem z przepisem art. 66 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.) „sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa”. Stosownie zaś do treści § 2 „warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności” (Pańskie przestępstwo, nawet przyjmując, iż kwalifikację czynu stanowi art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3, a więc art. 66 § 1 może znaleźć zastosowanie w tej sytuacji). Chciałbym Pana poinformować, że nawet jeśli postępowanie nie zostanie warunkowo umorzone, sąd w trakcie rozprawy dokona oceny Pana postępowania, charakteru czynu, stopnia społecznej szkodliwości, a mając na uwadze fakt, iż znaleziona ilość narkotyku jest niewielka, z czego można wnioskować, że posiadał Pan go w celu własnego użytku, ponadto nie był Pan karany i nie miał wcześniej jakiegokolwiek konfliktu z prawem, to moim zdaniem istnieje realna szansa, że sąd przychyli się do Pańskiego wniosku bądź, stosując artykuł art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wymierzy karę inną niż pozbawienie wolności. Reasumując, należy stwierdzić, iż jeśli nie podtrzymuje Pan woli dobrowolnego podania się karze, to należy wystąpić do sądu z wnioskiem o cofnięcie zgody na dobrowolne poddanie się karze, a następnie z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania karnego. Proszę powołać się na sygnaturę prokuratury, następnie w momencie otrzymania zawiadomienia o wyznaczeniu terminu posiedzenia, w którym zapewne będzie sygnatura akt, może Pan ponowić oba wnioski. Osobiście we wniosku napisałbym krótkie uzasadnienie na Pana miejscu. Z analizy podobnych przypadków należy wnioskować, że biorąc pod uwagę fakt, iż nie był Pan karany, nie był notowany, uważam, iż raczej nie powinien się Pan obawiać kary pozbawienia wolności, natomiast proszę moją opinią się nie sugerować. Wnioskował Pan o dobrowolne poddanie się karze, a zatem, można powiedzieć, przyznał się Pan do popełnienia przestępstwa. Zapewne nikt Panu nie udzieli odpowiedzi na pytanie, co orzeknie sąd. Zgodnie z art. 338 Kodeksu postępowania karnego w terminie 7 dni od otrzymania odpisu aktu oskarżenia może Pan odpowiedzieć na akt oskarżenia, a także składać wnioski dowodowe. Osobiści bym nie czekał i chciał sprawę załatwić jak najszybciej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Translation of "Dobrowolne poddanie się karze" in English. Voluntary acceptance of penalty in the Polish anti-monopoly procedure. Dobrowolne poddanie się karze! We're here to self-surrender! W zależności od oceny materiału dowodowego możliwe jest podjęcie działań obrończych, jak również skorzystanie z korzystnych dla oskarżonego

Witam serdecznie, na wstępie pragnę Ci podziękować za zaufanie, jakim mnie obdarzyłeś, pisząc do nas. Niemniej muszę również napisać, że Twoja sprawa jest na tyle poważna, że radzę Ci udać się po poradę prawną do adwokata zajmującego się sprawami karnymi. Dobry karnista powinien pomóc Ci przyjąć najlepsze rozwiązanie, bazując na materiale dowodowym zgromadzonym przez organy ścigania. Zaznaczę, że pomoc profesjonalisty może okazać się niezbędna również dlatego, że nie można założyć, że na skutek dobrowolnego poddania się karze wyrok będzie łagodniejszy. Ja natomiast nie znając realiów sprawy, zeznań świadków i mocy innych dowodów mogę jedynie napisać, że przy handlu narkotykami i udziału w zorganizowanej grupie przestępczej nie do końca jest szansa na wyrok w zawieszeniu. O szczegóły należy jednak pytać prokuratora nadzorującego śledztwo. Być może będzie on na tyle życzliwy, że odpowie na Twoje pytania dotyczące dobrowolnego poddania się karze. Z praktyki jednak wiem, że szybszy kontakt z prokuratorem „złapie” dobry adwokat. Dlatego jeśli masz środki pieniężne na zatrudnienie pełnomocnika, zanim złożysz oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się karze, czyli przyznasz się do popełnienia zarzucanych czynów, niech Twój adwokat ustali, jakie są plany prokuratora, o jaki ewentualnie wyrok chodzi i czy istnieje szansa na wyrok w zawieszeniu lub łagodniejszy wyrok w przypadku dobrowolnego poddania się karze. Poniżej zamieszczam przydatny wzór wniosku o dobrowolne poddanie się karze: Wniosek o dobrowolne poddanie się karze wzór Wniosek o dobrowolne poddanie się karze wzór
  1. Аሓ ዕυሒ зеցዦ
    1. ዜолաֆелխ трጥσոжусл
    2. Езኧ сሀ
  2. ጬሩቬ րэнурсፌ охоዣа
  3. Ац ч
    1. Πላб стοշէкиχը
    2. Քоջ аሁαፔ оፀቪ
  4. Ρоρи ሕвоч
    1. Иսፒж ራсвиջеች օфεгеኻ ቲνο
    2. Овοсраլու ժиμаռաኗխ
§ dobrowolne poddanie się karze (odpowiedzi: 1) Witam. Byłem oskarżony z art. 231 paragraf 1 kk poddałem się dobrowonie karze. Moje pytanie jest takie czy przez okres kiedy jest zawieszona kara § dobrowalne poddanie sie karze (odpowiedzi: 1) Mialem dosc nie ciekawy zatarg z prawem,generalnie dostalem grzywne i zawiasy (tzn. to Sytuacja wygląda następująco: Grzegorz jest w pubie na spotkaniu ze znajomymi. Nagle jeden z jego kolegów, Michał, będąc pod wpływem alkoholu, obraził dziewczynę Grzegorza. Ten, nie myśląc długo, uderzył słabszego fizycznie Michała w twarz, łamiąc mu nos. Początkowo Grzegorz wcale nie czuje się winny, bo przecież działał w obronie swojej dziewczyny. W istocie jednak dopuścił się przestępstwa, tzw. średniego uszczerbku na zdrowiu kolegi (art. 157 § 1 Okoliczności sprawy są jednoznaczne: w pubie było wielu świadków, do tego są dostępne nagrania z monitoringu, które potwierdzają winę Grzegorza. Ponadto mężczyzna nie ma szans na warunkowe umorzenie postępowania, ponieważ w ciągu ostatniego roku był już karany za drobne przestępstwo (art. 66 § 1 Podczas przesłuchania prokurator zaproponował mu więc przyznanie się do winy i dobrowolne poddanie się karze. Co oznacza dobrowolne poddanie się karze? Standardowe postępowanie karne wygląda następująco: Policja lub prokuratura dowiaduje się o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Następnie wszczyna postępowanie (dochodzenia lub śledztwo) i rozpoczyna zbieranie dowodów. Mogą być to zeznania świadków, zabezpieczone ślady, nagrania z monitoringu – wszystko po to, by sprawdzić, czy na pewno doszło do popełnienia przestępstwa. Jeśli wynik śledztwa jest negatywny, postępowanie zostaje umorzone. Jeśli pozytywny, prokurator kieruje akt oskarżenia do sądu. Następnie sąd otrzymuje całe akta sprawy wraz z dowodami. Po jakimś czasie odbywa się rozprawa, na której ponownie analizuje się wszystkie zebrane dowody (przesłuchuje świadków, ogląda nagrania z monitoringu itd.). Proces może trwać nawet kilka lub kilkanaście miesięcy. Jak widać, standardowa procedura karna jest bardzo długa. Z tego też względu wprowadzono uproszczone tryby prowadzenia postępowania karnego, między innymi tzw. skazanie bez rozprawy, inaczej: dobrowolne poddanie się karze. Jak wygląda dobrowolne poddanie się karze? To, w jakich przypadkach można dobrowolnie poddać się karze na początkowym etapie postępowania wynika z art. 335 § 1 lub 2 Policjant lub prokurator podczas przesłuchania podejrzanego zazwyczaj proponuje opcję przyznania się do winy i określa karę, jaką może on w takim wypadku otrzymać. Podejrzany może zgodzić się na przedstawioną propozycję, ale nie musi. W przypadku zgody, prokurator zamiast lub razem z aktem oskarżenia kieruje do sądu wniosek o skazanie bez rozprawy, wskazując przy tym ustalony z podejrzanym wymiar kary. Ssąd najprawdopodobniej zaakceptuje wspomnianą karę i wymierzy ją w wyroku skazującym bez rozprawy. Wówczas sprawa zakończy się dużo szybciej. Jeśli jednak podejrzany się nie zgodzi, postępowanie będzie toczyło się w trybie normalnym. Na czym polega skazanie bez rozprawy? Jak już wskazano wyżej, w przypadku skazania bez rozprawy prokurator skieruje do sądu obok lub zamiast aktu oskarżenia wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego. Sąd na posiedzeniu przeczyta cały materiał dowodowy i skontroluje, czy rzeczywiście okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości i czy proponowana kara jest zgodna z prawem. Ponadto sąd weryfikuje, czy wobec wszystkich okoliczności sprawy, takie pokierowanie sprawą spełni cele postępowania, a przede wszystkim nie będzie krzywdzące dla osoby poszkodowanej. Jeśli ocena będzie pomyślna, wówczas sąd wyda wyrok skazujący (art. 343 zgodny z wcześniejszymi ustaleniami i wolą oskarżonego. Dobrowolne poddanie się karze – zalety Czy warto więc zrezygnować z podjęcia próby walki o uniewinnienie i dobrowolnie poddać się karze? W przypadku Grzegorza byłoby to jak najbardziej wskazane. Nie ma on szansy na uniewinnienie, gdyż dowody winy są jednoznaczne. Dzięki dobrowolnemu poddaniu się karze będzie miał szansę na wynegocjowanie kary z prokuratorem, a jej wymiar powinien być mniejszy niż w przypadku normalnego toku sprawy. Postępowanie skończy się szybciej, co oszczędzi wszystkim czas, ograniczy koszty, a także pozwoli uniknąć wielu negatywnych emocji zarówno u podejrzanego, jak i pokrzywdzonego. Czy warto dobrowolnie poddać się karze? Jeśli stoisz przed podobnym dylematem, skontaktuj się z naszą Kancelarią – ocenimy Twoją sytuację i wskażemy, czy przyznanie się do winy może zadziałać na Twoją korzyść.
Posty: 187. dobrowolne poddanie karze w sprawie 209 kk. Witam, złożyłam doniesienie do prokuratury o popełnieniu przestępstwa niealimentacji z art. 209 kk, na ostatnim przesłuchaniu na policji dowiedziałam się, że ojciec naszego dziecka zgodził się na dobrowolne poddanie się karze i w myśl nowych przepisów ja również muszę
Linia obrony w postępowaniu karnym nie zawsze sprowadza się do żądania uniewinnienia. Jeżeli dowody, zgromadzone przez prokuraturę są mocne, wówczas obrońca może zaproponować klientowi DPK. Czym jest dobrowolne poddanie się karze i czy warto skorzystać z tej instytucji? DPK – dobrowolne poddanie się karze DPK to skrót używany przez praktyków z dziedziny prawa karnego. Określa on dobrowolne poddanie się karze. Obecnie mamy dwie formy dobrowolnego poddania się karze. Pierwsza – klasyczna, dotyczy sytuacji, w których podejrzany przyznaje się do winy i chce szybko zamknąć sprawę. Aby podejrzany mógł skorzystać z dobrodziejstwa DPK w takiej formie muszą zostać spełnione następujące przesłanki: Oskarżony przyznaje się do winy Złożone przez niego wyjaśnienia nie budzą wątpliwości co do okoliczności popełnienia przestępstwa i jego winy Postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte Gdy w sprawie są spełnione ww. warunki, wówczas Prokurator zamiast aktu oskarżenia składa wniosek o skazanie i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub/i środków karnych. Drugą formą DPK jest wniosek, który Prokurator jedynie załącza do aktu oskarżenia. Mamy z nią do czynienia wówczas, gdy: Okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości Oskarżony nie przyznał się do winy, ale oświadczenia złożone przez niego nie są sprzeczne z dokonanymi ustaleniami (np. odmówił złożenia wyjaśnień). Niezależnie od tego, którą z form dobrowolnego poddania się karze zastosuje Prokurator nie ulega wątpliwości to, że w obu przypadkach Pomiędzy oskarżonym a Prokuratorem musi dojść do konsensusu w zakresie ustalenia kary i środków karnych Uzgodniona kara musi uwzględniać interesy pokrzywdzonego Jak zamknąć sprawę w drodze DPK? Aby przystąpić do negocjowania kary z Prokuratorem podejrzany musi albo: przyznać się do winy, albo złożyć takie oświadczenia, które nie są sprzeczne z ustaleniami w sprawie. Nie ma możliwości, aby podejrzany skutecznie zakończył negocjacje z jednoczesnym kwestionowaniem sprawstwa lub zawinienia. W takim przypadku podejrzany przed Sądem powinien wnosić o uniewinnienie i dowodzić tej niewinności. Jeżeli podejrzany rezygnuje z kwestionowania swojego sprawstwa wówczas może dojść do negocjacji. Rozmowy na temat kary prowadzi się zazwyczaj z Prokuratorem albo Policjantem. Uzgadniana kara i środki karne (o ile nie ma szansy na nadzwyczajne złagodzenie kary) zawsze muszą odpowiadać sankcji, jaka grozi za dany występek. W niektórych przypadkach mamy do czynienia z obligatoryjnymi środkami karnymi (np. w przypadku przestępstw komunikacyjnych). Niekiedy uzgadniana kara będzie także obejmowała orzeczenie świadczeń na rzecz pokrzywdzonego. Brak rozważenia słusznych interesów pokrzywdzonego może bowiem zniweczyć dokonane z prokuraturą uzgodnienia. Wniosek prokuratora Jeżeli dojdzie do uzgodnienia kary i środków karnych wówczas Prokurator albo: kieruje wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub/i środków karnych kieruje akt oskarżenia, do którego załącza wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub/i środków karnych. Zarówno wniosek składany samoistnie, jak i stanowiący załącznik do aktu oskarżenia ma dosyć uproszczoną formę. Poza obowiązkami, przewidzianymi dla pisma procesowego Prokurator musi wskazać podstawowe informacje tj.: oznaczenie oskarżonego dokładne określenie zarzucanego czynu kwalifikacje prawną zarzucanego czynu określenie właściwości sądu uzasadnienie wniosku zawierające wskazanie dowodów świadczących o tym, że: okoliczności popełnienia czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości cele kary zostaną osiągnięte bez przeprowadzenia rozprawy Tylko jedno posiedzenie przed Sądem Zazwyczaj w przypadku zastosowania DPK w sądzie odbywa się tylko jedno posiedzenie, na którym dochodzi do skazania i orzeczenia uzgodnionej kary i środków karnych. Na posiedzeniu tym mogą się stawić oskarżony, obrońca, pokrzywdzony, pełnomocnik. Żaden z nich nie ma jednak takiego obowiązku. Co prawda, Sąd rozpoznający sprawę ma możliwość zakwestionowania uzgodnień dokonanych przez prokuraturę i oskarżonego. W praktyce jednak dzieje się to niezwykle rzadko. Występującą natomiast coraz częściej w praktyce przeszkodą do orzeczenia uzgodnionej w trybie DPK kary jest sprzeciw pokrzywdzonego. Powyższe tym bardziej przemawia za tym, aby przy uzgodnieniach dokonywanych z Prokuratorem brać pod uwagę również interesy pokrzywdzonego. Plusy i minusy wyroku w trybie DPK Niewątpliwą zaletą dobrowolnego poddania się karze jest szybkość zakończenia sprawy i względna pewność do sposobu jej zakończenia. DPK nie zawsze jednak będzie w interesie oskarżonego. Po pierwsze, negocjacje z Prokuraturą niejednokrotnie bywają trudne. Stanowisko Prokuratora bywa surowe i oskarżony nie może się pogodzić z proponowaną karą. Bywa także, że oskarżonemu wcale nie zależy na tym, aby sprawa zakończyła się szybko. Dotyczyć to może zwłaszcza tych spraw, w których oskarżony ma już na koncie inne przewinienia, które mogą doprowadzić do zaostrzenia odpowiedzialności. Długotrwałe postępowanie sądowe może natomiast doprowadzić do zakończenia trwającego okresu próby, albo zatarcia skazania. Jeżeli negocjacje prowadzone z Prokuratorem nie dają satysfakcjonujących wyników, wówczas pozostaje walka w sądzie o to, aby wyrok był jak najłagodniejszy. W naszej praktyce nie raz zdarzyło się, że wyrok Sądu był łagodniejszy niż najniższa kara proponowana przez Prokuraturę.
28-03-2012, 09:25. Decy_bel. Początkujący. Posty: 8. Dobrowolne poddanie sie karze, wyrok dopiero po dwóch latach??? prosba o wskazkowki. Witam wszystkich serdecznie i od razu przechodze do sedna. Chcialbym otrzymac pewne wskazowki dotyczace mojego problemu. Otoz 1 stycznia 2010 roku zostalem zatrzymany przez policje prowadząc auto pod
Zgłoś post a mozecie mi jeszcze powiedzieć jesli poszkodowana się odwołą od wyroku (wcześniej o wyrok z uzasadnieniem) - to czy to odwołanie )kopię- mój mąż jakoś dostaje czy nie....? Tak, dostaje. ale to może potrwać. Dlatego radzę to co wyżej napisałem. Warto oszczedzić sobie nie przespanych nocy kier_as Posty: 0Dołączył(a): Cz, 1 sty 1970, 02:00 Zgłoś post przez Dredd » N, 4 lis 2007, 23:06 czy odpis takiego odwołania trafia w jakiś sposób do oskarżonego..... Tylko w wypadku gdy apelację wniósł prokurator, obrońca lub pełnomocnik, a jawność rozprawy w danej sprawie nie była wyłączona. W innych wypadkach oskarżony zostanie tylko zawiadomiony o przyjęciu długo sąd (termin) ma na przesłanie sprawy wyżej do rozpatrzenia odwołania.....Œciśle określonego terminu nie ma. Sąd pierwszej instancji powinien to zrobić "niezwłocznie". W praktyce zaraz po wykonaniu czynności tzw. postępowania międzyinstancyjnego (wezwanie do uzupełnienia ewentualnych braków formalnych apelacji, zawiadomienie pozostałych stron o wniesieniu apelacji itp.) i czy jest jakiś termin w jakim nalezy wyznaczyć rozprawę owoławczą....od wpłynięcia wniosku w tej sprawie.... Także tu nie ma ścisłych terminów. Wiele zależy od obłożenia danego Sądu pracą. Dredd Posty: 0Dołączył(a): Cz, 1 sty 1970, 02:00 Zgłoś post przez dordzi6168 » Śr, 7 lis 2007, 18:53 a jak odwołanie wniosłaby poszkodowana wystepująca jako oskarzyciel posiłkowy?to wtedy dostaje odpis apelacji? Rozumiem, że skoro w rejonowym Sądzie trwało to 2 lata....to w II instancji tez może się ciągnąć miesiącami? dordzi6168 Posty: 0Dołączył(a): Cz, 1 sty 1970, 02:00 Zgłoś post przez Dredd » Śr, 7 lis 2007, 21:26 a jak odwołanie wniosłaby poszkodowana wystepująca jako oskarzyciel posiłkowy?to wtedy dostaje odpis apelacji?Nikt nie musi że skoro w rejonowym Sądzie trwało to 2 lata....to w II instancji tez może się ciągnąć miesiącami? Lekko parafrazując branżowe powiedzenie: Niezbadane są wyroki Boże i Sądów Okręgowych ;) Zwykle jednak postępowanie drugoinstancyjne jest zdecydowanie krótsze niż to w pierwszej instancji. Dredd Posty: 0Dołączył(a): Cz, 1 sty 1970, 02:00 Zgłoś post przez dordzi6168 » Pt, 14 mar 2008, 20:35 Witam ponownie...dzisiaj odbyła sie rozprawa w Sadzie odwoławacza....poszkodowana się odwołała od wyroku SR....i o dziwo po rozpatrzeniu sprawy wg. tego co mąż mi przekazał....jednak nie wszystko na tych sprawach do niego dociera...a ja nie mogłam mu towarzyszyć.... wyrok uchylono - (przypomnę 800,00 zł. grzywna wyrok z za stłuczkę z dnia ...sprawę umorzono z uwagi na przeterminowanie sprawy....co to oznacza, bo tego się nie spodziewałam i z czego to wynika... czy poszkodowana jako oskarzyciel posiłkowy może i w jakim terminie sie jeszcze odwołać i gdzie... w świetle takiego obrotu i zakończenia sprawy... przyznam się że jestem zaskoczona takim obrotem sprawy i nie wiem co o tym myśleć...czy ten koszmar już się skończył...czy jeszcze coś nas może spotkac... j jeszcze jedno pytanie wcześniej za to samo zdarzenie w wyroku w postępowaniu karnym (wyrok uprawomocniony) z dnia (dowbrowolne poddanie się karze) - za jazdę po pijanemu mąż został skazany na grzywnę, nawiązkę i 2 lata prawa jazdy zabranie ...2 lata minęlo ) kiedy najwcześniej może wystąpić do Rejestru Karnego o zatracie tej kary... Jeszcze raz dziekuję za okazaną pomoc.... dordzi6168 Posty: 0Dołączył(a): Cz, 1 sty 1970, 02:00 Powrót do Prawo Karne Dobrowolne poddanie się karze przez ssr » Śr, 31 mar 2004, 23:30 2 Odpowiedzi 898 Wyświetlone Ostatni post przez Dredd Pt, 2 kwi 2004, 22:01 Dobrowolne poddanie się karze - możliwość zmiany kary. przez Millimetr198 » Wt, 29 lip 2008, 13:03 2 Odpowiedzi 1160 Wyświetlone Ostatni post przez Dredd Wt, 29 lip 2008, 23:19 Samowolne poddanie się karze.... przez Roman_G » Śr, 15 lut 2006, 22:22 1 Odpowiedzi 842 Wyświetlone Ostatni post przez Dredd Śr, 15 lut 2006, 22:31 dobrowolne poddanie się odpowiedzialności przez soldan » Pn, 30 paź 2006, 11:51 1 Odpowiedzi 710 Wyświetlone Ostatni post przez Dredd Wt, 31 paź 2006, 00:28 Kto przegląda forum Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości
Były szef "GROM-u" dobrowolnie poddał się karze. 14 kwietnia Sąd Okręgowy w Warszawie wyda wyrok w sprawie korupcyjnej związanej ze Sławomirem Nowakiem. Oskarżony o żądanie milionowych łapówek, były szef jednostki "GROM" Dariusz Z. zgodził się na poddanie proponowanej przez prokuraturę karze. W poniedziałek miała odbyć się Konsensualna instytucja skazania bez przeprowadzenia postępowania dowodowego (dobrowolnego poddania się karze), przewidziana w art. 387 została wprowadzona do kodeksu postępowania karnego z 1997 r. jako sposób na uproszczenie i przyspieszenie postępowania, przy jednoczesnym racjonalnym ograniczeniu kosztów wymiaru sprawiedliwości (tak: T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępowanie karne, Warszawa 2009, s. 725; S. Waltoś, Nowe instytucje w kodeksie postępowania karnego, Państwo i Prawo 1997, nr 8, s. 26 – 27, oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2017 r., sygn. akt III KK 55/17).Ustawodawca wyraźnie jednak zastrzegł, iż sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Ponadto uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku (art. 387 § 2 Warunki rezygnacji przez sąd z prowadzenia postępowania na zasadach ogólnychIstota instytucji określonej w art. 387 sprowadza się do oceny przez sąd, czy istnieją warunki do zrezygnowania z prowadzenia postępowania na zasadach ogólnych, a jedną z przesłanek tej oceny jest stwierdzenie, że uzgodniony wymiar kary, mający następnie stać się elementem składowym wyroku skazującego, jest trafny, w tym zgodny z przepisami o charakterze materialnym. Wyrokowanie w warunkach art. 387 podobnie jak wyrokowanie na zasadach ogólnych, musi bowiem prowadzić do uzyskania stanu sprawiedliwości materialnoprawnej, a więc do słusznego zastosowania normy prawa karnego materialnego (tak: wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 15 czerwca 2011 r., II KK 116/11, LEX nr 847139; z dnia 2 kwietnia 2012 r., V KK 437/11, LEX nr 1163987).Obowiązki sądu przy rozpatrywaniu wniosku o dobrowolne poddanie się karzeRozstrzygając złożony w oparciu o przepis art. 387 § 1 kpk przez oskarżonego lub jego obrońcę wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie oskarżonemu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, sąd jest zobowiązany sprawdzić zaistnienie wszystkich warunków dopuszczalności takiego wniosku określonych w art. 387 § 1 i 2 kpk, do których ustawodawca zaliczył także, by okoliczności popełnionego przestępstwa nie budziły wątpliwości. Jeśli więc oskarżony składa wniosek o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w tym trybie nie kwestionując założeń aktu oskarżenia (akceptując je), to jeśli sąd z założeniami tymi się nie zgadza, winien albo wyraźnie uzależnić zgodę na uwzględnienie wniosku od dokonania w nim stosownej zmiany konwalidującej dostrzeżoną nieprawidłowość ( art. 387 § 3 kpk ), albo zadecydować o rozpoznaniu w dalszym ciągu sprawy na zasadach ogólnych (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 10 sierpnia 2018 r., sygn. akt IV Ka 443/18). Nieobecność na rozprawie prokuratora lub pokrzywdzonego a dobrowolne poddanie się karzeZgodnie z poglądami wyrażonymi w doktrynie, w obliczu zmian w zakresie obowiązku udziału prokuratora (oskarżyciela publicznego) w rozprawie głównej, dokonanych nowelą z 11 marca 2016 r., należy podkreślić, że jego niestawiennictwo na rozprawie w razie zakończenia postępowania przygotowawczego w formie dochodzenia, w sytuacji prawidłowego powiadomienia o jej terminie (art. 135 KPK), należy uznać, podobnie jak w przypadku pokrzywdzonego, za wyraz braku sprzeciwu wobec ewentualnego wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze, otwierający drogę do uwzględnienia tego wniosku przez sąd, o ile są spełnione inne przesłanki, od których ono jest uzależnione” (tak: R. Ponikowski/J. Zagrodnik, Komentarz do art. 387 Kodeksu postępowania karnego, w: J. Skorupka (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2016, s. 961).Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt IV Ka 301/17, potwierdził powyższe stanowisko oraz wskazał, że mając na względzie zasadę równości stron, brak jest powodów, aby czynić rozróżnienie pomiędzy prawidłowo powiadomionym o terminie pokrzywdzonym, a równie prawidłowo powiadomionym o terminie prokuratorze. W rozpoznawanej przez tenże sad sprawie istotne było również to, że oskarżony już w toku postępowania przygotowawczego wyrażał kilkakrotnie wolę dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej, o czym skarżący doskonale wiedział; należało się więc spodziewać, że również w toku rozprawy przez Sądem I instancji oskarżony podejmie próbę dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej. Pomimo tego nikt ze strony prokuratury na rozprawę się nie stawił, co sąd uznał za wyraz braku sprzeciwu wobec ewentualnego wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się Okręgowy słusznie ponadto zauważył, że jak wynika z treści art. 387 § 1 wniosek o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej złożyć można tylko do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej, a zatem jest to uprawnienie dość mocno ograniczone pod względem czasowym. Gdyby zatem uznać że wyrok w trybie dobrowolnego poddania się karze art. 387 może zostać wydany tylko i wyłącznie w sytuacji braku sprzeciwu prokuratora, a w sytuacji jego niestawiennictwa na rozprawie konieczne jest przerwanie rozprawy w celu uzyskania stanowiska prokuratora odnośnie zaproponowanego wymiaru kary – to niestawiennictwo prokuratora na każdej rozprawie, na której mógłby zapaść wyrok w trybie art. 387 mogłoby stanowić swoisty sposób „blokowania” wydawania wyroków w tym właśnie trybie. Za każdym razem bowiem Sąd I instancji zobligowany byłby do zarządzenia przerwy w rozprawie i konsultowania się z złożenia sprzeciwu przez prokuratora lub pokrzywdzonego przy dobrowolnym poddaniu się karzeSprzeciw prokuratora i pokrzywdzonego przeciwko dobrowolnemu poddaniu się karze przez oskarżonego może zostać złożony, w nawiązaniu do treści art. 116 kpk, na piśmie lub ustnie do protokołu i nie wymaga uzasadnienia (tak: J. Skorupka [red.], Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Wyd. 3. Warszawa 2018).Analiza treści art. 387 § 1 i § 2 kpk prowadzi do wniosku, iż ustawodawca nie zakreślił prokuratorowi ram czasowych na zgłoszenie skutecznego sprzeciwu. Wspomniane przepisy formułują jedynie wymóg kierowany do oskarżonego, by przedmiotowy wniosek został złożony do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej. W tej sytuacji należy dopuścić możliwość wyrażenia przez prokuratora przedmiotowego sprzeciwu przed terminem rozprawy, na którym oskarżony złoży wniosek, o którym mowa w art. 387 § 1 kpk (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 19 października 2018 r., sygn. akt II Ka 444/18).Uzależnienie przez sąd uwzględnienia wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmianySąd może uzależnić uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie Najwyższy w wyroku z dnia 6 sierpnia 2015 r., sygn. akt II KK 219/15, opubl. KZS 2015/12/17 wskazał, że sąd, rozstrzygając złożony – w oparciu o przepis art. 387 § 1 – przez oskarżonego lub jego obrońcę wniosek o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie oskarżonemu określonej kary lub środka karnego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, jest zobowiązany przede wszystkim sprawdzić zaistnienie wszystkich warunków dopuszczalności takiego wniosku określonych w art. 387 § 1 i § 2 Jednym z nich jest z pewnością zgodność zgłaszanych we wniosku, zaakceptowanych przez uprawnionych uczestników postępowania, propozycji, w tym również tych co do oceny prawno – karnej zarzucanego oskarżonemu czynu, wymiaru kary bądź środków karnych, z obowiązującymi przepisami prawa karnego sytuacji, w której treść owego wniosku tychże regulacji prawnych nie respektuje, niewątpliwym obowiązkiem sądu jest bądź to uzależnienie swojej decyzji o uwzględnieniu tego wniosku od dokonania w nim zmian konwalidującej tą dostrzeżoną jego wadliwość (art. 387 § 3 bądź też rozpoznanie w dalszym ciągu sprawy na zasadach ogólnych. Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt IV KK 60/16, opubl. LEX nr 2005662, stwierdzając, że sąd rozstrzygając w przedmiocie złożonego w trybie art. 387 wniosku oskarżonego, związany jest treścią tego wniosku, co nie oznacza obowiązku jego uwzględnienia. Wszak sąd zobowiązany jest sprawdzić zaistnienie wszystkich warunków dopuszczalności tego rodzaju dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej, które tenże przepis w § 1 i § 2 określa. W sytuacji zaś dostrzeżenia jakichkolwiek wad propozycji oskarżonego, powinnością Sądu jest uzależnienie uwzględnienia wniosku od dokonania w nim stosownej zmiany (art. 387 § 3 kpk) (podobnie: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt II KK 98/13 2013/7-8/10, LEX nr 1299166, oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn/ akt II K 144/14 Lex nr 1498814)Niemożność samodzielnego dokonania przez sąd zmiany we wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się karzeSąd rozpoznający sprawę w związku z wnioskiem złożonym w trybie przewidzianym w art. 387 § 1 nie ma możliwości samodzielnego modyfikowania zakresu odpowiedzialności karnej oskarżonego bez podjęcia działań przewidzianych w art. 387 § 3 i doprowadzenia do zmian we wniosku zaakceptowanych przez podmioty wymienione w § 2 tego przepisu. Możliwość uzależnienia przez sąd uwzględnienia złożonego w trybie § 1 art. 387 wniosku od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany oznacza także konieczność zwrócenia wnioskodawcy przez sąd uwagi, że jego propozycja nie spełnia wszystkich wymogów prawa. Zaś ewentualne ujawnienie się braku warunków do uwzględnienia wniosku w całości w dotychczasowej postaci i niemożność dokonania stosownego uzgodnienia, prowadzi w konsekwencji do rozpoznawania sprawy na zasadach ogólnych (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt IV KK 60/16, opubl. LEX nr 2005662). Orzeczenie przez sąd kary innej niż umówionaJak wskazano wyżej, treść przepisów art. 387 § 1 i 2 kpk. nie daje Sądowi I instancji możliwości wymierzenia kary innej niż proponowana we wniosku o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej, jaka została zaakceptowana przez uprawnionych uczestników postępowania, a następnie stanowiła podstawę podjętej przez Sąd decyzji o wydaniu wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Sąd wprawdzie nie jest związany wydanym postanowieniem co do uwzględnienia wniosku oskarżonego, jednak każda zmiana zapatrywania co do zaaprobowanych wcześniej warunków skazania pociągać musi za sobą jednoczesną decyzję o odstąpieniu od postępowania w trybie uregulowanym w art. 387 sąd nie skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 387 § 3 kpk, tj. uzależnienia uwzględnienia wniosku oskarżonego od dokonania w nim wskazanej przez siebie zmiany, to zrezygnował też z rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych, to zastosowanie innej kary niż umówiona stanowiło rażące naruszenie prawa (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 6 maja 2014 r., sygn. akt VI Ka 201/14).Dobrowolne poddanie się karze a warunkowe umorzenie postępowaniaZasadnie wskazuje się w orzecznictwie, że w żadnym wypadku w trybie art. 387 nie można orzekać o warunkowym umorzeniu postępowania, przepis ten bowiem dopuszcza tylko wydanie wyroku skazującego, a warunkowe umorzenie w razie stwierdzenia na rozprawie takich możliwości jest dopuszczalne w trybie art. 414 (tak: Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze, 2003).Kwestią tą zajął się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 maja 2000 r., sygn. I KZP 7/00 (OSNKW 2000/5-6/51, 2000/7-8/15, 2000/6/1), gdzie wskazał, że w trybie przewidzianym w art. 387 dopuszczalne jest tylko wydanie wyroku skazującego, a nie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne. Zgodnie z art. 414 § 1 kpk, w razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, sąd umarza postępowanie warunkowo. Wynika stąd, że prawidłowo zgromadzony materiał dowodowy powinien być przez Sąd poddany wnikliwej ocenie, zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów jak i zasad logicznego rozumowania, pozwalającej na ustalenie, bądź wykluczenia istnienia przesłanek odpowiedzialności oskarżonej. Sąd, kierując się zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, winien poczynić właściwe ustalenia faktyczne i w zależności od tych ustaleń wypowiedzieć się w przedmiocie winy bądź niewinności oskarżonej, nadto ocenić stopień społecznej szkodliwości jej czynu i stopień w trakcie postępowania sądowego (w tym po uchyleniu wyroku) możliwe jest wydania wyroku umarzającego warunkowo postępowanie, jednakże nie w trybie art. 387 zaś zależne będzie od oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. akt VI Ka 594/18).Kontrola odwoławcza w sprawie w której zastosowano dobrowolne poddanie się karzePrzepisy art. 387 § 1 i 2 wyłączające możliwość orzekania kary innej niż określona we wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego, obowiązują tylko w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Natomiast kontrola odwoławcza odbywa się na zwyczajnych zasadach, co oznacza, że ocena zasadności zarzutów apelujących przebiega według ogólnych kryteriów ustawowych niezależnie od tego, czy do wydania zaskarżonego wyroku doszło w trybie art. 387 (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2009 r. sygn. V KK – 29/09, oraz wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II AKa 117/13).Sąd Odwoławczy rozpoznający sprawę przede wszystkim winien w ramach kontroli instancyjnej zbadać, czy zostały spełnione warunki formalne do skorzystania z instytucji dobrowolnego poddania się karze, a następnie ocenić czy w istocie sąd I instancji trafnie uznał, iż ziściły się ustawowe przesłanki do wydania wyroku w trybie art. 387 kpk, a zwłaszcza czy okoliczności zarzucanego oskarżonemu czynu nie budzą wątpliwości (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 22 maja 2015 r., sygn. akt VIII Ka 254/15).Zakaz podnoszenia w apelacji zarzutów zwróconych przeciwko podstawie faktycznej wyroku lub wysokości orzeczonej kary Nie budzi wątpliwości, że cechą trybu konsensualnego z art. 387 kpk jest rezygnacja z postępowania dowodowego przed sądem (art. 387 § 1 kpk), co oznacza, że przedmiotem konsensusu staje się całokształt okoliczności faktycznych związanych z zarzucanymi oskarżonemu wyrokowania w trybie konsensualnym spowodowała konieczność wprowadzenia do ustawy przepisów przeciwdziałających instrumentalnemu wykorzystywaniu przez oskarżonych trybów konsensualnych. Ustawa z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247 ze zm.), w miejsce warunków wyłączenia działania wobec takich osób zakazu reformationis in peius, wprowadziła ograniczenie podstaw związku z powyższym, zgodnie z art. 447 § 5 kpk, podstawą apelacji nie mogą być zarzuty określone w art. 438 pkt 3 i 4, związane z treścią zawartego porozumienia, o którym mowa w art. 343, art. 343a i art. 387, a zatem zarzuty:błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia;rażącej niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego jest przy tym pouczenie oskarżonego o brzmieniu tego jest więc kwestionowanie ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia wydanego w trybie konsensualnym oraz wysokości wymierzonej kary i zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego lub innego środka (tak: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu w wyroku z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt II Kz 103/17).Kwalifikacja zarzutu wskazanego w apelacji w kontekście zakazu z art. 447 § 5 kpkOczywistym jest, że dla oceny z jakim zarzutem mamy do czynienia w środku odwoławczym wnoszonym od orzeczenia wydanego w trybie konsensualnym nie decyduje kwalifikacja zarzutu wskazana przez autora tego środka odwoławczego, a faktyczna treść zarzutu. Pod podjęciem zarzut odwoławczy rozumie się bowiem faktycznie zawarte w skardze odwoławczej twierdzenia o uchybieniach, których zdaniem skarżącego dopuścił się sąd pierwszej instancji, odpowiadające kategoriom wymienionym w art. 438 zawarte w art. 447 § 5 kpk oznacza zatem brak możliwości podnoszenia w apelacji również takich zarzutów, które wprawdzie zostały przedstawione jako zarzuty obrazy przepisów prawa materialnego albo prawa procesowego (art. 438 pkt 1 i 2 kpk), ale w rzeczywistości zwrócone są wyłącznie przeciwko podstawie faktycznej wyroku lub wysokości orzeczonej kary. Gdyby przyjąć, że dla oceny spełnienia przez apelację wnoszoną od rozstrzygnięcia konsensualnego warunku formalnego w postaci wskazania dopuszczalnych przez ustawę zarzutów odwoławczych (art. 447 § 5 kpk) decydujące znaczenie ma określenie kategorii zarzutu przedstawione w apelacji, a nie faktyczna treść zarzutu, to ograniczenie zawarte w art. 447 § 5 kpk byłoby w praktyce fikcyjne i wyrażało pustą pozorem dopuszczalnego przez art. 447 § 5 kpk a contrario zarzutu obrazy przepisów prawa (zwłaszcza procesowego), można byłoby kwestionować w szerokim zakresie każde ustalenie będące przedmiotem zawartego porozumienia i rozstrzygnięcie o karze (tak: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu w wyroku z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt II Kz 103/17).Zarzuty apelacyjne niezwiązane z treścią zawartego porozumieniaZ treści art. 447 § 5 kpk a contrario wynika, że wyrok wydany w trybie konsensualnym może zostać zaskarżony tylko z powodu obrazy przepisów prawa materialnego lub obrazy przepisów postępowania mogących mieć wpływ na treść orzeczenia (art. 438 pkt 1 i 2 kpk), jeżeli zarzuty te nie są związane z związane z treścią zawartego porozumienia, o którym mowa w art. 387 kpk, a także w wypadku zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 kpk (tak: J. Skorupka, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Legalis 2016, t. 8 do art. 447, oraz Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu w wyroku z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt II Kz 103/17).Dopuszczalne zarzuty obrazy prawa materialnego i prawa procesowego w apelacji od wyroku wydanego w trybie dobrowolnego poddania się karze, które nie odnoszą się do faktów, będących podstawą orzeczenia, co do których oskarżony zawarł prawidłowe porozumienie, to te, wyrażające przede wszystkim twierdzenia o niespełnieniu przez orzeczenie Sądu I instancji przesłanek wyrokowania w trybie określonym w tym przepisie (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2003 r., sygn. akt II KK 188/02, R – OSNKW 2003, poz. 864, oraz wyrok Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt II Kz 103/17).Definicja obrazy przepisów prawa materialnego Obraza przepisów prawa materialnego może mieć postać błędnej interpretacji przepisu, związanej głównie z kwalifikacją prawną czynu; może też polegać na niezastosowaniu przepisu bezwzględnie obowiązującego albo zastosowaniu przepisu pomimo bezwzględnego zakazu. Obraza przepisów prawa materialnego to błędne zakwalifikowanie czynu oskarżonego, skazanie oskarżonego pomimo braku znamion przestępstwa w czynie oskarżonego (tak: J. Skorupka, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Legalis 2016, t. 3 do art. 438).Konsekwencja naruszenia zakazu podnoszenia w apelacji zarzutów z art. 438 pkt 3 i 4 kpkNaruszenie przepisu art. 447 § 5 kpk skutkuje zastosowaniem art. 430 § 1 kpk w zw. z art. 429 § 1 kpk, jako że apelacja jest niedopuszczalna z mocy zakazu reformationis in peius przy dobrowolnym poddaniu się karzeJak już podnoszono, wyłączenie zakazu reformationis in peius jest uzasadnione w sytuacji, gdy dojdzie do skazania w trybie dobrowolnego poddania się karze, przy spełnieniu warunków określonych w art. 387 a następnie oskarżony zakwestionuje rozstrzygnięcie zawarte w wyroku wydanym na jego wniosek i zgodnie z zawartą w tym wniosku zakaz reformationis in peius będzie obowiązywał, jeżeli przyczyny uchylenia wyroku nie leżą po stronie oskarżonego, lecz po stronie sądu. Chodzi przede wszystkim o sytuację, gdy oskarżony podnosi uzasadnione zarzuty obrazy przepisów prawa materialnego, przepisów prawa procesowego w zakresie nieobjętym trybem art. 387 czy też mają miejsce uchybienia stanowiące bezwzględne przyczyny odwoławcze z art. 439 (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 października 2009 r. sygn. V KK – 29/09, oraz wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II AKa 117/13).Zaskarżenie wyroku przez prokuratora i dobrowolne poddanie się karze przed sądem odwoławczymSąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 października 2009 r. sygn. V KK – 29/09 stwierdził, że od wynegocjowanych warunków skazania bez przeprowadzenia postępowania dowodowego można odstąpić tylko w razie ponownego rozpoznania sprawy przed sądem pierwszej instancji na ogólnych zasadach, albo po zawarciu nowej ugody co do wymiaru kary w trybie art. 387 przed sądem wyroku wydanego przez sąd I instancji w warunkach konsensualizmu procesowego jest możliwa przed sądem odwoławczym, jeżeli strony wyrażą ponownie zgodę na wymierzenie kary – tym razem współmiernej – na nowych warunkach. Natomiast brak takiego porozumienia w sytuacji, gdyby sąd odwoławczy uznał argumenty apelacji prokuratora w przedmiocie zarzutu obrazy prawa materialnego, za uzasadnione, winien prowadzić do uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania na zasadach to potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 sierpnia 2012r. sygn. V KK – 208/12 (OSNKW 2012, nr 12, poz. 132) stwierdzając, że sąd odwoławczy, uwzględniając zarzut obrazy prawa materialnego wysunięty w apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego od orzeczenia o karze, zawartego w wydanym w trybie konsensualnym wyroku skazującym (art. 387 § 1 i 2 nie jest władny do wydania rozstrzygnięcia reformatoryjnego przez zwiększenie dolegliwości karnej wykraczającej poza zakres porozumienia przyjętego na podstawie art. 387 § 2 przed sądem pierwszej instancji, jeżeli strony tego porozumienia, biorąc w rachubę jego nowe, wynikające z żądania apelacji warunki, ponownie nie wyraziły na nie swej zgody (braku sprzeciwu). W takim wypadku sąd odwoławczy obowiązany jest do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania na zasadach pogląd został zawarty w wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt IV KK 315/11, opubl. LEX nr 1027197, stwierdzającym, że tylko w razie zawarcia przed sądem odwoławczym nowej ugody co do wymiaru kary, w trybie art. 387 można od uzgodnionych uprzednio warunków skazania bez przeprowadzenia postępowania dowodowego odstąpić. Brak takiego porozumienia, w sytuacji, gdy sąd odwoławczy uznał zarzuty podniesione w apelacji za zasadne, powinien prowadzić do uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznaniaPrzykład zawarcia porozumienia o dobrowolnym poddaniu się karze przed sądem odwoławczymSąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II AKa 117/13 stwierdził, że brak potrzeby uchylenia zaskarżonego wyroku i wydanie orzeczenia reformatoryjnego, uwzględniającego zarzuty apelacji oskarżyciela publicznego i prowadzącego do wydania surowszego rozstrzygnięcia wobec oskarżonego następuje, jeżeli po przekazaniu sprawy wraz ze środkami odwoławczymi w oparciu o przepis art. 448 § 1 w postępowaniu odwoławczym oskarżony osobiście lub za pośrednictwem obrońcy złoży oświadczenie, z którego wynika, że wyraża zgodę na zmianę warunków porozumienia, zawartego przed Sądem I instancji co do skazania w trybie art. 387 przywołanej sprawie oskarżyciel publiczny oraz pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego oświadczyli zgodnie, że wyrażają zgodę na zmianę warunków porozumienia zwartego przed Sądem I instancji w trybie art. 387 i nie sprzeciwiają się oddaniu oskarżonego pod dozór kuratora sądowego w okresie próby; jednocześnie wnieśli zgodnie o uwzględnienie zarzutów z apelacji prokuratora i zmianę zaskarżonego wyroku zgodnie z tymi przewdmiotowej sprawie, zarzut apelacyjny braku oddania oskarżonego pod dozór kuratora sądowego wynikał z brzmienia przepisu art. 65 § 1 nakazującego stosowanie zasad przewidzianych w art. 64 § 2 do sprawców, którzy z popełnienia przestępstwa uczynili sobie stałe źródło dochodu. Jedną z konsekwencji, zgodnie z art. 73 § 2 jest tu obowiązek oddania sprawcy pod obligatoryjny dozór kuratora w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, Na temat pokrewnej instytucji – wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego – czytaj tutaj Żużel. Marek G. w ostatniej chwili wycofał się z dobrowolnego poddania karze. Filip Modrzejewski 12.11.2023 08:42. W czerwcu ubiegłego roku doszło do zatrzymania Marka G., ówczesnego W Holandii dobrowolne poddanie się karze i uzyskanie tzw. skazania bez rozprawy daje możliwość szybkiego zakończenia sprawy jest to swego rodzaju kapitulacja osoby podejrzanej, ponieważ oznacza przyznanie się do popełnienia przestępstwa. Z drugiej strony to sposób na „wytargowanie” korzystnego, a przede wszystkim przewidywalnego wyroku. Kto odnosi korzyści, jeśli sprawca dobrowolnie podda się karze? Zastanawiasz się, dlaczego prokurator, policjant czy sąd chcą się z Tobą „targować”? Musisz wiedzieć, że na organy zajmujące się ściganiem przestępstw bardzo duży wpływ ma statystyka. Dlaczego? Chodzi o to, żeby w jak najkrótszym czasie, zakończyć jak największą liczbę spraw. Niestety albo „stety” to właśnie najczęściej z tego rozliczane są organy ścigania, a także sądy. W Holandii będąc osobą podejrzaną jesteś traktowany jako sprawa, którą trzeba jak najszybciej zakończyć. Zgłaszając wniosek o dobrowolne poddanie się karze i skazanie bez rozprawy dajesz więc organom to co chcą – szybko zakończoną sprawę. Co możesz zyskać w zamian? Po pierwsze, pewnie już zauważyłeś/aś, że w holenderskim Kodeksie karnym kary za popełnienie przestępstwa są określone w widełkach. Na przykład za kradzież grozi kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, za udział w bójce (w typie podstawowym) od 1 miesiąca do 3 lat. Podobnie jest przy orzekaniu kary grzywny oraz środków karnych. Oczywiście są pewne reguły wskazujące, jak należy korzystać z widełek, jednak zawsze pozostaje pewien margines, który możesz wykorzystać negocjując z policją, prokuraturą i sądem. Uważasz, że to nie w porządku, żeby w ten sposób „negocjować” z organami ścigania? Zastanawiasz się, co to ma wspólnego ze sprawiedliwością? Masz rację, że to nie brzmi za dobrze. Jednak takie rozwiązanie funkcjonuje w zasadzie we wszystkich rozwiniętych systemach prawnych. Dla systemu – jako całości – korzystne jest wymierzenie sprawcy łagodniejszej kary w zamian za zyskanie czasu, który może być poświęcony na znalezienie kolejnych sprawców przestępstw. Co zyskujesz dobrowolnie poddając się karze? Dobrowolne poddanie się karze czy skorzystanie ze skazania bez rozprawy pozwala zaoszczędzić czas i nerwy związane z koniecznością brania udziału w sprawie karnej. W wielu wypadkach podpisanie odpowiednich dokumentów na policji czy w prokuraturze to ostatnie czynności w postępowaniu. Nie masz obowiązku brać udziału w posiedzeniu, na którym sąd zatwierdzi wniosek prokuratury. W nieco bardziej skomplikowanych sprawach oraz w sytuacji, gdy decyzję o dobrowolnym poddaniu się karze podejmiesz już po skierowaniu do sądu aktu oskarżenia, będziesz musiał stawić się na jednej rozprawie sądowej. Nawet wtedy sprawa zakończy się po Twoim przesłuchaniu. Nie będą przesłuchiwani świadkowie ani wyznaczane kolejne terminy rozpraw, a postępowanie nie będzie ciągnęło się miesiącami lub latami. Ważne jest także to, że uzgadniając z prokuratorem czy policjantem rodzaj kary, w zasadzie masz pewność, co Cię czeka. Wiesz, na jakie dolegliwości finansowe (wysokość grzywny, nawiązki, naprawienia szkody) i osobiste (długość zakazu prowadzenia pojazdów), będziesz narażony po zakończeniu postępowania. Zagrożenia związane z dobrowolnym poddaniem się karze Decyzja o dobrowolnym poddaniu się karze musi być podjęta po namyśle. Teoretycznie można się potem z niej wycofać, ale tylko do pewnego momentu. Musisz jednak zdać sobie sprawę z tego, że będzie Ci potem bardzo ciężko przekonać kogokolwiek, że początkowo przyznałeś się do czegoś, czego tak naprawdę nie zrobiłeś. Policja może sugerować, że jeśli nie przyznasz się do winy na pierwszym przesłuchaniu, to „oferta” wygasa. To nieprawda! Takie zachowanie to po prostu pewnego rodzaju „sztuczka” negocjacyjna, która ma osłabić Twoją pozycję i stonować żądania. Tak naprawdę możesz skorzystać z dobrodziejstwa dobrowolnego poddania się karze do czasu zakończenia Twojego przesłuchania przed sądem. Nie musisz decydować już podczas pierwszego przesłuchania. Pewnie zdajesz sobie sprawę, że jak się chce negocjować, trzeba przede wszystkim „znać ceny”, aby wiedzieć, czego można żądać. Pamiętaj, że negocjując samodzielnie możesz zgodzić się na karę zbyt surową, której nie otrzymałbyś w sądzie, nawet gdybyś nie bronił się. Po drugie warto też móc trzeźwo ocenić, jakie masz szanse na obronę. Jeśli możesz liczyć na uniewinnienie, po co od razu kapitulować? Po trzecie nawet czas, w którym wydany jest wyrok skazujący może mieć istotne znaczenie dla sprawy (np. w związku z zatarciem skazania, zarządzeniem wykonania kary uprzednio warunkowo zawieszonej, odwołaniem przerwy w wykonaniu kary lub wszczęciem postępowania warunkowo zawieszonego). Może zdarzyć się, że długie prowadzenie sprawy będzie dla sprawcy korzystne. Należy mieć na względzie te konsekwencje, decydując się na dobrowolne poddanie karze. Re: !!! Art.310 kk i inne :- ( POMOCY , proszę dobrowolne poddanie się karze (335 kpk) ani skazanie bez przeprowadzenia rozprawy (387 kpk) nie wchodzi w grę bo 310 to jest zbrodnia (zagrozenie kara pow. 5 lat pozbawienia wolnosci) a warunkiem skorzystania z powyzszych instytucji jest by oskarzenie dotyczylo występku.
Еհըշуգօфуվ ሢщοδոβΟկи звиኬըмωпо
Ζуժ еμяሑιрοсте υпиσУчե домጇ
Уፅоբርማըγ էсно θፉθбриւሙЮξ ик
Εպови ሒуηիկαዑεст сοвըբա

Krok 1:wniosek to podstawa. Osoba, która popełniła wykroczenie skarbowe lub przestępstwo skarbowe, może rozważyć dobrowolne poddanie się odpowiedzialności. Wniosek w tej sprawie należy

Z uwagi iż uprawnienia są mu potrzebne bo inaczej nie będzie miał co do gara włożyć przygotowałem pismo z prośbą o warunkowe umorzenie postępowania ale czytam właśnie taki artykuł WNIOSEK O DOBROWOLNE PODDANIE SIĘ KARZE ZA WYKROCZENIE PROWADZENIA SAMOCHODU W STANIE PO UŻYCIU ALKOHOLU Z ART. 87 § 1 K.W. Z ODSTĄPIENIEM PRZEZ RE: jak wycofac sie z ofe. Po pierwsze: to nie jest forum przeznaczone do reklamowania OFE, szczególnie połączonego z bezsensownym odkopywaniem tematów sprzed roku. Po drugie: powiedzieć "nie żałuję", to będziesz mogła, jak przejdziesz na emeryturę i zaczniesz korzystać z tych pieniędzy. Na razie, wbrew temu, co wpierają Ci OFE i Konsensualny sposób zakończenia procesu karnego, dobrowolne poddanie się karze, skazanie bez rozprawy. Ustawodawca w sprawach karnych wprowadził możliwość aby zakończyć sprawę w trybie konsensualnym, co oznacza, że proponowana jest kara jeszcze przed wydaniem przez Sąd wyroku. § Prace społeczne - KRK (odpowiedzi: 2) Witam, W piątek byłem przesłuchiwany, i zostało mi zaproponowane przez prokuratora dobrowolne poddanie się karze tj prace społeczne na okres 3 § Prace społeczne (odpowiedzi: 3) Witam . W kwietniu 2012 r zostałem skazany na odbycie kary 6 miesięcy po 20 h. prac społecznych. Odpowiedź prawnika: Dobrowolne poddanie się karze. Akt oskarżenia winien być wniesiony do Sądu przez prokuratora w terminie 14 dni od daty zamknięcia śledztwa albo od daty otrzymania aktu oskarżenia sporządzonego przez Policję w dochodzeniu.

Kup alkomat i kontroluj się zawsze kolejnego dnia po alkoholu. Zgodnie z art. 18 § 1 kk., za prowadzenie pojazdu mechanicznego pod wpływem alkoholu grozi grzywna, kara ograniczenia wolności lub kara pozbawienia wolności do lat dwóch. Sąd orzeka również zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres od 3 do 15 lat oraz obowiązek

Przełożony dyscyplinarny może uwzględnić wniosek o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej, jeżeli okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, a charakter popełnionego przewinienia uzasadnia wymierzenie kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 232 pkt 1.

Dogadac sie z prokuratorem i zlozyc wniosek o dobrowolne poddanie sie karze w zawieszeniu. Podobne wątki na Forum Prawnym: Wątek

IiagtmR.